Хлопчык
Калі аўтар Юрась Шамецька пісаў верш "Хлопчык", у яго галаве гучала мелодыя, якую ён не мог прыгадаць. Пазней Юрась даведаўся, што гэта мелодыя з другой часткі Tрыо # 2 Oпус 100 Франца Шуберта. Некалькі месяцаў назад музыканты дапамаглі Юрасю аб'яднаць музыку і верш. У гэтай кампазіцыі шмат супадзенняў вобразаў: апісанне горада, прыроды i хлопчыка, які задае пытанні і знаходзіць адказы.
Калі я вярнуся?
Не ведаю, можа, к зіме.
Горад астылы,
поўны спакою,
цёмны,
забыты,
зімовы, –
будзе належыць мне.
Дрэвы вялікія, дужыя,
наладжаныя на цішыню...
Недзе на вуліцы хлопчык знаёмы,
стрыманы,
бескаляровы,
сустрэнецца –
не абміну.
Спытаюся: “Як справы?“
Убачу вочы і чуб,
і шапку, што мама вязала
(нітак яшчэ не хапала...)
Пазнаю...
Бо гэта цуд...
Упэўнена зразумею,
што хлопчык гэты ёсць я...
Грукатам трамвай мне ў такт
цяжкім,
каваным,
сонным –
пацвердзіць, што гэта так.
Калі я вярнуся?
Ведаю, гэтай зімой, –
адчую мой горад знаёмы,
прыгожы,
нястомлены,
новы, –
той хлопчык будзе са мной.
Калі я вярнуся?
Не ведаю, можа, к зіме.
Горад астылы,
поўны спакою,
цёмны,
забыты,
зімовы, –
будзе належыць мне.
Дрэвы вялікія, дужыя,
наладжаныя на цішыню...
Недзе на вуліцы хлопчык знаёмы,
стрыманы,
бескаляровы,
сустрэнецца –
не абміну.
Спытаюся: “Як справы?“
Убачу вочы і чуб,
і шапку, што мама вязала
(нітак яшчэ не хапала...)
Пазнаю...
Бо гэта цуд...
Упэўнена зразумею,
што хлопчык гэты ёсць я...
Грукатам трамвай мне ў такт
цяжкім,
каваным,
сонным –
пацвердзіць, што гэта так.
Калі я вярнуся?
Ведаю, гэтай зімой, –
адчую мой горад знаёмы,
прыгожы,
нястомлены,
новы, –
той хлопчык будзе са мной.
A Boy
When the author, Juraś Šamiećka, wrote his poem "A Boy", a melody sounded in his head that he could not recall. Later, Yuras found out this was a melody from the second part of Franz Schubert's Opus 100 trio. A few months ago, musicians helped Juraś to merge music and poetry. This composition unites many coincidental meetings of images: images of the city and nature, and a boy, who asks questions and finds answers.
When will I be back?
I am uncertain, maybe by winter,
when the city is cold,
tranquil,
somber,
forgotten,
frozen…
I unite with my city again.
The trees are immense, powerful,
fine-tuned to silence...
Somewhere on the street,
I meet a familiar boy -
unassuming,
inconspicuous, -
I can’t pass him.
I ask: "How are you doing?"
As I look at his eyes and face,
and his hat, like my mom used to knit
(and had not enough yarn...)
I recognize it...
It’s a miracle...
I realize
that this boy is me...
The steady,
heavy,
metallic
rumble of the city tram
confirms this.
When will I be back?
I know – it will be this winter.
I’ll feel my city -
beautiful,
tireless,
fresh, -
and that boy will be with me.
When will I be back?
I am uncertain, maybe by winter,
when the city is cold,
tranquil,
somber,
forgotten,
frozen…
I unite with my city again.
The trees are immense, powerful,
fine-tuned to silence...
Somewhere on the street,
I meet a familiar boy -
unassuming,
inconspicuous, -
I can’t pass him.
I ask: "How are you doing?"
As I look at his eyes and face,
and his hat, like my mom used to knit
(and had not enough yarn...)
I recognize it...
It’s a miracle...
I realize
that this boy is me...
The steady,
heavy,
metallic
rumble of the city tram
confirms this.
When will I be back?
I know – it will be this winter.
I’ll feel my city -
beautiful,
tireless,
fresh, -
and that boy will be with me.